 |
| Tak, Malakka naprawdę jest tak malownicza. A na dokładkę to widok z naszego tarasu... |
Wypasiony dworzec Terminal Bersepadu Selatan jest taki nowoczesny, że wszystkim kojarzy się z lotniskiem. Na dokładkę jakiś geniusz wcielony zorganizował centralną sprzedaż biletów i nie trzeba już biegać od budki do budki, żeby sprawdzić połączenia każdego przewoźnika. Szok i wygoda. A autobusy do Malakki jeden za drugim.
W Malakce uparłem się, żeby z dworca na peryferiach jechać do centrum komunikacją publiczną, co było debilizmem, bo zajęło chyba z godzinę. Ale przecież nam się nie śpieszy. Zostawiam dziewczyny w knajpce i ruszam badać rekomendowane miejscówki. Niby fajne, ale naczytałem się o noclegach w historycznych budynkach, autentycznych wnętrzach i teraz jakoś nic mnie nie powala. Do Wayfarer Guest House zaglądam zupełnym przypadkiem i płoszę się na widok cennika, ale siwa pani Chinka swoje wie i zachęca, żebym rzucił okiem na Author Suite. Cena weekendowa to 222 rm. Ale jest poniedziałek, więc 172. I tak za drogo. Ale może coś obniży, jak ma stać pusty? A jakbym jeszcze wziął na dwie noce? Co powiem na 120 ringgitów? Za taki standard to żart. Na parterze wielki open space z zielonym patio, wyżej pokoje gości. Jesteśmy sami.
Właściwie ja już nie muszę tu niczego zwiedzać. Wystarczy mi ten dom i chińska knajpa Sin Yin Hoe na rogu - od 16.00 do północy (zamknięte we wtorki, bo tak). I jeszcze hinduska jadłodajnia vis a vis, gdzie dają obłędną ice tea z limonkami w pełnej lodu, litrowej foliowej torebce ze słomką. A w ogóle to po drugiej stronie rzeczki, obok Notre Dame Mini z pierwszego zdjęcia jest równie mini hindu-dzielnica. Można żyć w tej Malakce...
_________________________
26.03 - 276
hornbill restaurant śniadanie 30
grab 5, 17, 17!!!
autobus 40
bus 4
kawka, picie 3,5
indianin z olą 11,5
chińczyk kolacja 22
kawki 6
sen 120
W Malakce uparłem się, żeby z dworca na peryferiach jechać do centrum komunikacją publiczną, co było debilizmem, bo zajęło chyba z godzinę. Ale przecież nam się nie śpieszy. Zostawiam dziewczyny w knajpce i ruszam badać rekomendowane miejscówki. Niby fajne, ale naczytałem się o noclegach w historycznych budynkach, autentycznych wnętrzach i teraz jakoś nic mnie nie powala. Do Wayfarer Guest House zaglądam zupełnym przypadkiem i płoszę się na widok cennika, ale siwa pani Chinka swoje wie i zachęca, żebym rzucił okiem na Author Suite. Cena weekendowa to 222 rm. Ale jest poniedziałek, więc 172. I tak za drogo. Ale może coś obniży, jak ma stać pusty? A jakbym jeszcze wziął na dwie noce? Co powiem na 120 ringgitów? Za taki standard to żart. Na parterze wielki open space z zielonym patio, wyżej pokoje gości. Jesteśmy sami.
 |
| Panie pracują, pan dokumentuje... |
Właściwie ja już nie muszę tu niczego zwiedzać. Wystarczy mi ten dom i chińska knajpa Sin Yin Hoe na rogu - od 16.00 do północy (zamknięte we wtorki, bo tak). I jeszcze hinduska jadłodajnia vis a vis, gdzie dają obłędną ice tea z limonkami w pełnej lodu, litrowej foliowej torebce ze słomką. A w ogóle to po drugiej stronie rzeczki, obok Notre Dame Mini z pierwszego zdjęcia jest równie mini hindu-dzielnica. Można żyć w tej Malakce...
 |
| Nasza genialna miejscóweczka z tarasem na I piętrze. |
 |
| Psie rzygi od "naszego" Chińczyka. Lokal, klasyczny coffee shop, jak to jedzenie - zerowy wygląd, ale daje zadowolenie. |
26.03 - 276
hornbill restaurant śniadanie 30
grab 5, 17, 17!!!
autobus 40
bus 4
kawka, picie 3,5
indianin z olą 11,5
chińczyk kolacja 22
kawki 6
sen 120
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz